7οΔημ.Σχ.Αγ.Αναργ./Τεύχος1ο

Την Πέμπτη, στις 3 Απριλίου 2008 η τάξη μας επισκέφτηκε ένα τυπογραφείο στο Κρυονέρι. Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με ένα λεωφορείο, που ήρθε και μας πήρε από το Σχολείο.

Όταν φτάσαμε εκεί μας περίμενε ο κύριος Μιχάλης. Ήταν ο κύριος που θα μας εξηγούσε τι θα βλέπαμε. Ο χώρος του εργοστασίου ήταν μεγάλος. Ο κύριος Μιχάλης μας είπε γι’ αυτόν, ότι είναι απο τις λίγες εργοστασιακές μονάδες έντυπης παραγωγής στην Ελλάδα, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα στον ίδιο χώρο όλα τα μηχανήματα που χρειάζονται για να τυπώσουμε εφημερίδες ή περιοδικά.

Πρώτα μπήκαμε σε μία αίθουσα με Η/Υ και μεγάλους εκτυπωτές. Εκεί οι υπάλληλοι διόρθωναν τα κείμενά , τους έδιναν ηλεκτρονική μορφή από χειρόγραφη και γινόταν η σελιδοποίησή τους (δηλ. έδιναν στη σελίδα την τελική μορφή της. Μετά εκτύπωναν τη σελίδα πάνω στην τυπογραφική πλάκα, που στην εποχή μας είναι φτιαγμένη από αλουμίνιο (ανακυκλώσιμο υλικό). Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν πέτρινες (λίθινες) τυπογραφικές πλάκες, γι’ αυτό και το είδος αυτό της τυπογραφίας είναι γνωστό και ως λιθογραφία. Ο κύριος Μιχάλης μας είπε ότι την τυπογραφία την εφεύρε ο Ιωάν. Γουτεμβέργιος (Johan Gutenberg). Η λιθογραφία είναι ένα είδος επίπεδης τύπωσης (επιπεδοτυπία). Σύμφωνα με αυτήν τα τυπογραφικά στοιχεία δεν προεξέχουν ούτε είναι βαθουλωμένα πάνω στην τυπογραφική πλάκα. Άλλα είδη είναι η υψοτυπία (τα τυπογραφικά στοιχεία είναι ανάγλυφα πάνω στην πλάκα) και τη βαθυτυπία (στην τυπογραφική πλάκα υπάρχουν βαθουλώματα). Έπειτα μας έλυσε πολλές απορίες και απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Μετά προχωρήσαμε να δούμε και τα άλλα στάδια της τύπωσης και της παραγωγής. Πήγαμε σε μία άλλη αίθουσα του πιεστηρίου. Εκεί υπήρχαν μεγάλα, σιδερένια μηχανήματα, που έκαναν πολύ θόρυβο και ήταν μερικά απ’ αυτά επικίνδυνα. Έτσι εμείς δεν πλησιάσαμε αρκετά κοντά τους και ήμαστε αρκετά προσεκτικοί. Από το ένα μηχάνημα στο άλλο περνούσαν μεγάλα λευκά χαρτιά. Πάνω σε αυτά τύπωναν τα μηχανήματα γράμματα και εικόνες. Ύστερα τα χαρτιά αυτά διπλώνονταν, στην συνέχεια κόβονταν και δένονταν και έτσι γίνονταν μαζί ένα περιοδικό ή μία εφημερίδα. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το εξώφυλλο των περιοδικών, το οποίο τυπωνόταν σε ξεχωριστό χαρτί, πιο γυαλιστερό και φανταχτερό απ’ τα υπόλοιπα. Το εξώφυλλο έμπαινε τελευταίο, γιατί όπως μας είπε ο κύριος Μιχάλης είναι πάντα το πιο «φρέσκο» φύλλο. Στο τέλος ένα έξυπνο μηχάνημα ξεχώριζε τα «χαλασμένα» περιοδικά. Αυτά έμπαιναν στην άκρη, επειδή ήταν αδύνατον να πουληθούν έτσι. Φεύγοντας οι υπάλληλοι του τυπογραφείου μας έδωσαν βιβλία με ζωγραφιές και παιδικά περιοδικά ως αναμνηστικά δώρα.

Ύστερα απ’ αυτήν την επίσκεψη καταλάβαμε πόσο σκληρή είναι η δουλειά των ανθρώπων που δουλεύουν σ’ ένα τυπογραφείο και πόσο έξυπνη ήταν η ιδέα που ανθρώπου που εφεύρε.

Κούκας Μιχάλης, Γ1

Για περισσότερα,

αναζητήστε το 1^ο τεύχος

στο σχολείο μας...

Υπάρχει απόθεμα.

Το πρόγραμμα περιήγησης που διαθέτετε δεν υποστηρίζει ενσωματωμένα πλαίσια ή αυτήν τη στιγμή είναι ρυθμισμένο έτσι ώστε να μην εμφανίζει ενσωματωμένα πλαίσια.

Βρίσκεστε: Αρχική σελίδα > Δραστηριότητες > Περιοδικό > Τεύχος 1^ο

ΜΗΝΥΜΑΤΑ - Ιούνιος 2008

1^ο τεύχος

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ

Η περιοχή των Αγίων Αναργύρων Αττικής αποσπάστηκε από την Κοινότητα Νέων Λιοσίων και λειτούργησε από το 1927 ως ανεξάρτητη κοινότητα. Εκείνη την εποχή είχε χίλιους κατοίκους, οι οποίοι είχαν έρθει από όλη την Ελλάδα. Κυρίως ήταν νησιώτες από την Άνδρο, τη Μύκονο, τη Νάξο και την Κρήτη. Πήρε το όνομά της από την Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού. Τότε η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, είχε έκταση μόλις λίγα τετραγωνικά! Ήταν ένα μικρό εκκλησάκι που γύρω του υπήρχαν κυπαρίσσια και πεύκα, ενώ μπροστά του είχε τοποθετηθεί μία βρυσούλα. Για να πας στην εκκλησία έπρεπε να κατέβεις 4 – 5 σκαλοπάτια. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 φτιάχνεται η εκκλησία στην τωρινή της μορφή και παράλληλα γίνονται άλλα σημαντικά επιτεύγματα όπως ο νέος σιδηροδρομικός σταθμός (1936) και το νεκροταφείο (λειτούργησε πιο οργανωμένα από το 1937). Πολύ αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’50 παραχωρείται στην τότε Κοινότητα και αξιοποιείται η πλατεία των Αγίων Αναργύρων. Επίσης από εκείνη την περίοδο (1950) αρχίζει με αργούς ρυθμούς η βιομηχανοποίηση και η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η εκβιομηχάνισή της συμβάλλει στη σταθερή και ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της και από το 1963 έχουμε την ανακήρυξη της περιοχής σε Δήμο. Σήμερα ο πραγματικός πληθυσμός του Δήμου μας υπολογίζεται ότι είναι περίπου 40.000 άτομα.

Κάθε χρόνο την 1 Ιουλίου ο Δήμος των Αγίων Αναργύρων τιμάει με μεγαλοπρέπεια και σεβασμό τους Πολιούχους Αγίους του, Κοσμά και Δαμιανό. Μάλιστα φέρει και το όνομά τους: Άγιοι Ανάργυροι.

Ο Δήμος των Αγίων Αναργύρων έχει καθιερώσει επίσημη αργία αυτή την ημέρα. Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές. Πλήθος κόσμου πηγαίνει στον επιβλητικό ναό των Αγίων, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης για να προσκυνήσει την εικόνα τους. Η Ιερά Μητρόπολη διοργανώνει θρησκευτική πανήγυρη προς τιμή τους. Ψάλλεται η Παράκληση των Αγίων και η Θεία Λειτουργία με δέος και κατάνυξη. Κάθε πιστός εισέρχεται στο ναό για να ζητήσει τη βοήθεια των Αγίων. Τα μικρά παιδάκια πηγαίνουν επίσης και για έναν άλλο λόγο. Έξω στον περίβολο του ναού και στην Κεντρική πλατεία του Δήμου στήνεται ένα μεγάλο εμπορικό πανηγύρι. Εκεί μπορείς να βρεις και να αγοράσεις κάθε λογής τρόφιμα και διάφορων ειδών προϊόντα: παιχνίδια, μπαλόνια, στολίδια, χαλιά, μικροσυσκευές ρολόγια, αξεσουάρ, εργαλεία, ρούχα, παπούτσια…

Ποιοι ήταν όμως οι Πολιούχοι Άγιοι του Δήμου μας, Κοσμάς και Δαμιανός; Ήταν δύο αδέλφια, χριστιανοί, ιατροί στο επάγγελμα, που ζούσαν στη Ρώμη. Για την αγιότητα της ζωής τους ο Κύριος τους αξίωσε να θεραπεύουν θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Τους μιλούσαν για το Χριστό και πολλοί από αυτούς βαφτίζονταν χριστιανοί. Προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, χωρίς να δέχονται αμοιβή ή χρήματα, χρυσάφι ή ασήμι (άργυρο). Γι’ αυτό ονομάστηκαν Ανάργυροι. Η αγάπη του λαού προς τους Αγίους, ενοχλούσε τους άλλους ιατρούς. Τους συκοφάντησαν λοιπόν στον αυτοκράτορα ότι κάνουν θεραπείες και θαύματα με μαγική τέχνη. Αυτός τους κάλεσε μπροστά του και τους απείλησε με βασανιστήρια και θάνατο. Όταν όμως αρρώστησε σοβαρά και οι Άγιοι τον θεράπευσαν, διέταξε να τους αφήσουν ελεύθερους. Βέβαια το γεγονός αυτό αύξησε περισσότερο το φθόνο των άλλων ιατρών προς τους Αγίους. Έτσι συνεννοήθηκαν ανάμεσα σε αυτούς και ο δάσκαλός τους, να τους θανατώσουν με λιθοβολισμό, δηλαδή πετώντας σε αυτούς μεγάλες πέτρες. (Σύμφωνα με άλλες πηγές τους έσπρωξαν στον γκρεμό, ενώ μάζευαν θεραπευτικά βότανα).

Εκτός από τους προστάτες Αγίους του Δήμου μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει χαρακτηρίσει κι άλλους Αγίους ως Ανάργυρους. Ανάμεσά τους υπάρχουν κι άλλα δύο ζευγάρια Αγίων, με το όνομα Κοσμάς και Δαμιανός. Ήταν κι αυτοί αδέρφια μεταξύ τους και γιατροί στο επάγγελμα. Βέβαια δε θα πρέπει να τους συγχέουμε με τους Αγίους Προστάτες του Δήμου μας, επειδή η Εκκλησία τους τιμάει σε διαφορετικές ημερομηνίες.

Το δεύτερο ζευγάρι των Αγίων Αναργύρων με τα ονόματα Κοσμάς και Δαμιανός ήταν Χριστιανοί, κατάγονταν από την Ασία και τους ονόμασε η Εκκλησία μας κι αυτούς Αναργύρους για το λόγο που προαναφέραμε (δεν έπαιρναν αμοιβή). Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα, αφιέρωσε κάθε προσπάθεια της στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών για το Χριστό. Ανάμεσα σε πολλά θαύματα αναφέρεται και η θεραπεία της Παλλαδίας, μίας γυναίκας που ζούσε για πολλά χρόνια κατάκοιτη. Πέθαναν ειρηνικά και ενταφιάστηκαν στην τοποθεσία Φερεμά. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους την 1 Νοεμβρίου.

Τέλος το τρίτο ζευγάρι των Αγίων Αναργύρων, Κοσμάς και Δαμιανός, καταγόταν από την Αραβία. Τιμάμε μαζί με αυτούς και τα άλλα τρία αδέρφια τους Λεόντιο, Άνθιμο και Ευτέρπιο. Όλοι (και οι πέντε) ήταν ευσεβείς χριστιανοί και ιατροί. Είχαν τραβήξει πολλούς στη χριστιανική πίστη. Έκαναν πολλές αγαθοεργίες (καλές πράξεις) και θεράπευαν χωρίς να δέχονται καμία αμοιβή. Γι’ αυτό ονομάστηκαν και αυτοί Ανάργυροι. Κατηγορήθηκαν, επειδή ήταν χριστιανοί και φυλακίστηκαν από τον ειδωλολάτρη Λυσία, τον τοπικό ηγεμόνα της Λυκίας. Αυτό έγινε στα χρόνια των διωγμών κατά των χριστιανών, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός. Μετά από πολλά βασανιστήρια πέθαναν με αποκεφαλισμό. Η Εκκλησία τους μνημονεύει στις 17 Οκτωβρίου.

Βιβλιογραφία:

Χρ. Τσολακίδη, Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας, εκδόσεις Τσολακίδη, Β’ έκδοση, Αθήνα, 2001

Ο Θεός στη ζωή μας, Θρησκευτικά Γ’ Δημοτικού, (Σχολικό Εγχειρίδιο), Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα, 2006

Σύντομο ιστορικό του Δήμου των Αγίων Αναργύρων, από τα πρακτικά του Δήμου, Άγιοι Ανάργυροι, 2008

Δήμας Χαράλαμπος, δάσκαλος

[Αρχή]

ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ

(από την επίσκεψη της Δ΄ τάξης)

Το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας είναι Ίδρυμα Κοινωφελές , μη κερδοσκοπικό. Ιδρύθηκε το 1964 από τον Άγγελο και τη Νίκη Γουλανδρή με σκοπό «την προώθηση των Φυσικών Επιστημών και την ταυτόχρονη ευαισθητοποίηση του ανθρώπου, ώστε δια της γνώσης να επανέλθει στο σεβασμό της φύσης ως μοναδικής πηγής ζωής. Οι δραστηριότητές του περιλαμβάνουν τόσο την επιστημονική έρευνα σε θέματα σχετικά με το περιβάλλον όσο και την περιβαλλοντική εκπαίδευση, η οποία συνεχίζεται ανελλιπώς από το 1974 και απευθύνεται σε παιδιά όλων των σχολικών βαθμίδων.

Η έδρα του Ιδρύματος βρίσκεται στην Κηφισιά. Σε δύο γειτονικά κτίρια, όπου η αρχιτεκτονική αρμονία γεφυρώνει τους αιώνες, φιλοξενούνται οι δύο μεγάλες, ανεξάρτητες μεν αλλά θεαματικά αλληλένδετες εκθεσιακές ενότητες: η έκθεση συλλογών Φυσικής Ιστορίας που στεγάζεται στο ιστορικό κτίριο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας (Λεβίδου 13) και η περιβαντολλογική έκθεση του νέου Κέντρου ΓΑΙΑ (Όθωνος 100).

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στεγάζεται σε ένα κομψό νεοκλασικό κτίριο του 19ου αιώνα (1875) που διαμορφώθηκε και επεκτάθηκε κατά τα 35 χρόνια λειτουργίας του, ώστε να αποτελέσει κατάλληλο χώρο για τις επιστημονικές και εκπαιδευτικές ανάγκες του Ιδρύματος.

Οι εκθεσιακοί χώροι παρουσιάζουν:

Α) Βοτανικά εκθέματα: την εξέλιξη, ανατομία και μορφολογία των φυτών καθώς και φυτικά απολιθώματα.

Β) Ζωολογικά εκθέματα: έντομα – αντιπροσωπευτικά είδη από τις σημαντικότερες ομάδες, θηλαστικά με σπάνια είδη κατανεμημένα σε ποικίλους βιότοπους ανά τον κόσμο, πουλιά με κύρια εμφάνιση στην ελληνική ορνιθοπανίδα, ερπετά και αμφίβια ελληνικά και ξένα, μαλάκια με συλλογές ελληνικών και παγκοσμίων κογχυλιών, κοράλλια.

Γ) Γεωλογικά και Παλαιολογικά εκθέματα: πλούσια δείγματα ορυκτών, πετρωμάτων και απολιθωμάτων που συνοδεύονται από μακέτες, διαγράμματα, τομές, κ.α.

Νταουράκη Κυριακή, Δ2

ΤΟ ΡΟΛΟΪ

Τα ρολόγια είναι όργανα για τη μέτρηση του χρόνου. Οι αρχαίοι Έλληνες υπολόγιζαν το χρόνο με ηλιακά ρολόγια. Αποτελούνταν από μία ράβδο στερεωμένη σε μία οριζόντια επιφάνεια, με τρόπο που να σχηματίζει ορισμένη γωνία με αυτήν. Παρακολουθώντας τη σκιά της ράβδου πάνω στο επίπεδο, υπολόγιζαν την ώρα. Τα ηλιακά ρολόγια ήταν χρήσιμα μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα μηχανικά ρολόγια επινοήθηκαν από τους Κινέζους, τον 7ο αιώνα. Στην Ευρώπη χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα, στις εκκλησίες και στα μοναστήρια, για να δείχνουν τις ώρες λειτουργίας. Το 1581, ο Γαλιλαίος ανακάλυψε ότι το Εκκρεμές μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του χρόνου. Το ακριβέστερο ρολόι βρίσκεται στο Εργαστήριο Ναυτικών Ερευνών στην Ουάσινγκτον. Πρόκειται για ένα ατομικό ρολόι, που έχει υπολογιστεί ότι «χάνει» μόνο ένα δευτερόλεπτο σε 1.700.000 χρόνια.

Μωραΐτη Γρηγορία, Δ1